เครื่องคำนวณ BMI

คุณสามารถใช้เครื่องคำนวณดัชนีมวลกาย (BMI) เพื่อคำนวณค่า BMI และสถานะน้ำหนักที่สอดคล้องกันตามอายุของคุณ เครื่องคิดเลขใช้ระบบเมตริกของหน่วยต่าง ๆ ในแท็บ "หน่วยเมตริก" เป็นค่าเริ่มต้น คุณสามารถเลือกระบบหน่วยของสหรัฐอเมริกาได้ในแท็บ “ระบบการวัดอเมริกัน” หรือใช้เครื่องแปลงหน่วยในแท็บ “หน่วยอื่น ๆ” คำนวณดัชนีความหนักของร่างกายคำนวณร่วมกับ BMI

ภาพรวม BMI

BMI วัดระดับความอ้วนหรือความผอมของแต่ละบุคคลโดยพิจารณาจากน้ำหนักและส่วนสูง นอกจากนี้ยังสามารถให้ข้อมูลเกี่ยวกับมวลเนื้อเยื่อในร่างกายของบุคคลได้อีกด้วย คุณสามารถใช้มันเพื่อประเมินสัดส่วนของอัตราส่วนน้ำหนักต่อส่วนสูงได้

ผลลัพธ์ของการคำนวณ BMI จะเป็นตัวกำหนดว่าบุคคลนั้นเป็นโรคอ้วน น้ำหนักเกิน น้ำหนักเฉลี่ย หรือน้ำหนักน้อยเกินไป บางครั้งค่า BMI สามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อยได้ เช่น น้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์มากหรืออ้วนมาก ช่วง BMI เหล่านี้แตกต่างกันไปตามปัจจัยต่าง ๆ เช่น ภูมิภาคและอายุ

โรคอ้วนหรือภาวะทุพโภชนาการอาจส่งผลร้ายแรงต่อสุขภาพได้ แม้ว่า BMI จะเป็นตัวบ่งชี้ที่ไม่สมบูรณ์ของน้ำหนักตัวที่ดีต่อสุขภาพ แต่ก็เป็นตัวบ่งชี้ที่มีประโยชน์ว่าจำเป็นต้องมีการทดสอบหรือดำเนินการเพิ่มเติมหรือไม่ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการจำแนกประเภทและการคำนวณ BMI โปรดดูตารางด้านล่าง

ตาราง BMI สำหรับผู้ใหญ่

การจัดประเภทน้ำหนักตัวนี้แนะนำโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) ขึ้นอยู่กับค่า BMI สำหรับผู้ใหญ่ (18+)

หมวดหมู่	ช่วง BMI - กก./ตร.ม
ความผอมอย่างรุนแรง	< 16
ความผอมปานกลาง	16 - 17
ความผอมเล็กน้อย	17 - 18.5
ปกติ	18.5 - 25
น้ำหนักเกิน	25 - 30
อ้วนระดับ 1	30 - 35
อ้วนระดับ 2	35 - 40
อ้วนระดับ 3	> 40

แผนภูมิ BMI สำหรับผู้ใหญ่

กราฟนี้แสดงการจำแนกประเภท BMI ต่าง ๆ ตามสถิติจากองค์การอนามัยโลก เส้นทึบแสดงถึงเขตการปกครองหลัก ในขณะที่เส้นประแสดงถึงเขตการปกครองย่อย

ตาราง BMI สำหรับเด็กและวัยรุ่นอายุ 2-20 ปี

CDC (ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค) แนะนำให้ใช้ BMI ในการประเมินสุขภาพของเด็กและวัยรุ่นที่มีอายุระหว่างสองถึงยี่สิบปี

หมวดหมู่	ช่วงเปอร์เซ็นไทล์
น้ำหนักน้อยเกินไป	<5%
น้ำหนักที่ดีต่อสุขภาพ	5% - 85%
มีความเสี่ยงที่จะมีน้ำหนักเกิน	85% - 95%
น้ำหนักเกิน	>95%

แผนภูมิ BMI สำหรับเด็กและวัยรุ่นอายุ 2-20 ปี

CDC ได้สร้างกราฟิกที่แสดงการเพิ่มขึ้นของ BMI เกี่ยวกับการเติบโตของเปอร์เซ็นไทล์ตามอายุ

แผนภูมิเด็กชาย

แผนภูมิของเด็กผู้หญิง

ปัจจัยเสี่ยงของการมีน้ำหนักเกิน

โรคอ้วนเพิ่มโอกาสของปัญหาสุขภาพที่สำคัญ และศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคได้ระบุปัจจัยเสี่ยงดังต่อไปนี้:

• เพิ่มระดับคอเลสเตอรอล LDL (“ไขมันเลว”), ลดระดับ HDL คอเลสเตอรอล (“ไขมันดี”) และระดับไตรกลีเซอไรด์ที่สูงขึ้น
• ความดันโลหิตสูง
• เบาหวานชนิดที่ 2
• โรคหลอดเลือดหัวใจ (CAD)
• ความผิดปกติของถุงน้ำดี
• โรคหลอดเลือดสมอง
• ปัญหาการหายใจและภาวะหยุดหายใจขณะหลับ
• โรคข้อเข่าเสื่อม (โรคข้อต่อที่เกิดจากการทำลายกระดูกอ่อนข้อ)
• คุณภาพชีวิตโดยรวมที่ย่ำแย่
• มะเร็งบางรูปแบบ (เยื่อบุโพรงมดลูก ลำไส้ใหญ่ เต้านม ตับ ถุงน้ำดี ไต เป็นต้น )
• ความผิดปกติทางจิต เช่น อาการซึมเศร้าทางคลินิก วิตกกังวล และอื่น ๆ
• อาการปวดเมื่อยตามร่างกายตลอดจนความยากลำบากในการทำหน้าที่ทางร่างกาย
• เมื่อเปรียบเทียบกับบุคคลที่มี BMI ที่ดีต่อสุขภาพ ผู้ที่มี BMI สูงกว่ามากจะมีโอกาสเสียชีวิตได้มากกว่าอย่างมีนัยสำคัญ

การมีน้ำหนักเกินอาจส่งผลเสียต่อร่างกายหลายประการและบางครั้งก็ส่งผลเสียร้ายแรง ดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีคะแนน BMI ต่ำกว่า 25 กก./ตร.ม. ซึ่งแสดงถึงน้ำหนักที่ดีต่อสุขภาพ อย่างไรก็ตาม ขอแนะนำให้ปรึกษาแพทย์เพื่อพิจารณาว่าการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตจำเป็นหรือไม่เพื่อรักษาสุขภาพให้ดีขึ้น

ความเสี่ยงของการมีน้ำหนักน้อยเกินไป

ปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการมีน้ำหนักน้อย ได้แก่:

• ภาวะทุพโภชนาการ โรคโลหิตจาง และการขาดวิตามินเป็นปัญหาสำคัญที่ทำให้ความสามารถในการขนส่งเลือดลดลง
• ภาวะกระดูกพรุนโดยมีการสูญเสียมวลกระดูกและเพิ่มโอกาสในการแตกหัก
• ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกัน
• ปัญหาการเจริญเติบโตและพัฒนาการ โดยเฉพาะในวัยรุ่นและเด็ก
• ภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัด
• ผู้หญิงอาจมีปัญหาสุขภาพการเจริญพันธุ์เนื่องจากฮอร์โมนไม่สมดุล ซึ่งอาจทำให้รอบประจำเดือนหยุดชะงัก ผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนมีแนวโน้มที่จะแท้งบุตรในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์
• อัตราการเสียชีวิตค่อนข้างสูงกว่า

การลดน้ำหนักอาจบ่งบอกถึงโรคประจำตัวที่ร้ายแรงกว่าหรือการเจ็บป่วยโดยมีความเสี่ยง ดังที่พบในโรคคลั่งผอม หากคุณสงสัยว่าคุณหรือคนรู้จักมีปัญหาเรื่องน้ำหนักด้วยเหตุผลที่ไม่ชัดเจน ให้ปรึกษาแพทย์

ข้อจำกัด BMI

แม้ว่าดัชนีมวลกาย (BMI) จะใช้เป็นตัวทำนายน้ำหนักตัวที่ดีต่อสุขภาพอย่างกว้างขวาง แต่ก็มีข้อจำกัดหลายประการ ซึ่งรวมถึงไม่คำนึงถึงขนาดทั้งตัว ความหลากหลายของประเภทร่างกายและการกระจายตัวของไขมัน กล้ามเนื้อ และมวลกระดูก ทำให้จำเป็นต้องใช้ BMI ร่วมกับตัวชี้วัดอื่น ๆ

ในผู้ใหญ่:

เครื่องคำนวณออนไลน์จะประมาณค่า BMI โดยทั่วไปโดยพิจารณาจากส่วนสูงและน้ำหนัก แต่ไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยเฉพาะที่อาจส่งผลต่อความแม่นยำของเครื่องคำนวณ อย่างที่รู้กันดี BMI ไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างน้ำหนักจากกล้ามเนื้อและน้ำหนักจากไขมัน ดังนั้นจึงไม่ใช่การวัดไขมันในร่างกายโดยตรง นอกจากนี้ ปัจจัยต่าง ๆ เช่น อายุ เพศ เชื้อชาติ มวลกล้ามเนื้อ ระดับการออกกำลังกาย และอื่น ๆ สามารถส่งผลต่อการอ่านค่า BMI และการตีความได้

ลองยกตัวอย่างผู้สูงอายุที่ไม่โต้ตอบ ซึ่งนั่งหรือนอนเกือบตลอดชีวิต เขามีไขมันส่วนเกินอย่างเห็นได้ชัด แต่โดยรวมแล้วเขาไม่ได้มีน้ำหนักเกิน ในแง่ของวัตถุประสงค์ทางสุขภาพ บุคคลนี้อาจไม่แข็งแรงนัก แต่ในแง่ของ BMI เขาอาจจะปกติ

ตรงกันข้ามกับนักเพาะกายที่มีกล้ามเนื้อแข็งแรง กล้ามเนื้อมีน้ำหนักมากกว่าไขมัน แต่ใช้ปริมาณน้อยกว่า ในส่วนของ BMI นักเพาะกายหลายคนอาจมีน้ำหนักใกล้ถึงขีดจำกัดบนของน้ำหนักปกติหรือถือว่ามีน้ำหนักเกิน ขณะเดียวกันก็จะมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ บุคคลจะดูเพรียวบางยิ่งขึ้นและยังคงมีน้ำหนักมากขึ้นเมื่อมีมวลกายที่มั่นคง

ข้อมูล CDC (ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค) แสดงให้เห็นว่า:

• ในระดับ BMI เดียวกัน ผู้หญิงมักจะมีไขมันในร่างกายมากกว่าผู้ชาย
• ผู้สูงอายุมักจะมีไขมันในร่างกายมากกว่าคนอายุน้อยกว่าที่มี BMI เท่ากัน
• นักกีฬาที่ได้รับการฝึกอย่างเข้มข้นอาจมี BMI สูงกว่าเนื่องจากมีมวลกล้ามเนื้อมาก

ในวัยรุ่นและเด็ก:

ตัวแปรเดียวกันที่รับผิดชอบในการจำกัดประสิทธิภาพของ BMI ในผู้ใหญ่ก็ใช้กับวัยรุ่นและแม้แต่เด็กด้วย ความสูงและระดับการพัฒนาทางเพศอาจส่งผลต่อ BMI และเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย

ในเด็กที่เป็นโรคอ้วน ค่าดัชนีมวลกายเป็นตัวพยากรณ์ไขมันส่วนเกินในร่างกายได้ดีกว่าในเด็กที่มีน้ำหนักเกิน ค่าดัชนีมวลกายอาจเกิดจากมวลไขมันหรือมวลร่างกายไร้ไขมัน (ส่วนประกอบทั้งหมดของร่างกายนอกเหนือจากไขมัน เช่น น้ำ อวัยวะ กล้ามเนื้อ และอื่น ๆ) ในเด็กที่มีไขมันน้อย ความแตกต่างของ BMI อาจเนื่องมาจากมวลร่างกายไร้ไขมัน

สำหรับประชากรทั่วไป BMI อาจเป็นตัวบ่งชี้ที่มีประโยชน์สำหรับความเสี่ยงด้านสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นซึ่งเกี่ยวข้องกับการมีน้ำหนักน้อย น้ำหนักเกิน หรือโรคอ้วน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อจำกัดดังกล่าว BMI จึงควรใช้เป็นหนึ่งในเครื่องมือหลายอย่างในการประเมินสุขภาพและน้ำหนักตัวของแต่ละบุคคล ร่วมกับการประเมินอื่น ๆ และการประเมินสุขภาพส่วนบุคคลเสมอ

สูตร BMI

ด้านล่างนี้คือสมการที่ใช้ในการคำนวณ BMI ในระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ (SI) และระบบทั่วไปของสหรัฐอเมริกา (USC) พวกเขาใช้บุคคลที่สูง 5 ฟุต 10 นิ้ว และหนัก 160 ปอนด์เป็นตัวอย่าง

ระบบการวัดอเมริกัน:

$$BMI=703 \times \frac{\text{น้ำหนัก(ปอนด์)}}{\text{ส่วนสูง(นิ้ว)}^{2}} = 703 \times \frac{160}{70^{2}} = 22.96 \frac{กก.}{ม.^{2}}$$

ระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ, ระบบเมตริก:

$$BMI=\frac{\text{น้ำหนัก(กก.)}}{\text{ส่วนสูง(ม.)}^{2}} = \frac{72.57}{1.78^{2}} = 22.90 \frac{กก.}{ม.^{2}}$$

ดัชนีความหนักของร่างกาย

ดัชนีความหนักของร่างกาย (PI) จะตรวจสอบความอ้วนของบุคคลตามสัดส่วนของน้ำหนักและส่วนสูง ข้อแตกต่างที่สำคัญระหว่าง BMI และดัชนีความหนักของร่างกายก็คือ สูตรดัชนีความหนักของร่างกาย (ด้านล่าง) จะวางการวัดเป็นลูกบาศก์ ไม่ใช่สี่เหลี่ยมจัตุรัส

แม้ว่า BMI อาจเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการศึกษาประชากรจำนวนมาก แต่ก็ไม่น่าเชื่อถือในการระบุความผอมหรือโรคอ้วนในบุคคล ดัชนี PI มีความน่าเชื่อถือมากกว่าเมื่อใช้กับคนตัวเตี้ยหรือตัวสูงมาก BMI มีแนวโน้มที่จะระบุปริมาณไขมันในร่างกายสูงหรือต่ำผิดปกติในผู้ที่มีน้ำหนักและส่วนสูงมาก

ด้านล่างนี้คือสมการในการคำนวณดัชนีความหนักของร่างกายของบุคคล ใช้คนสูง 5 ฟุต 10 นิ้ว หนัก 160 ปอนด์ เป็นตัวอย่าง:

ระบบการวัดอเมริกัน:

$$PI={\frac{\text{ส่วนสูง(นิ้ว)}}{\sqrt[3]{\text{มวล(ปอนด์)}}}=\frac{70}{{\sqrt[3]{160}}}=12.89\frac{\text{นิ้ว}}{\sqrt[3]{\text{ปอนด์}}}}$$

ระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ, ระบบเมตริก:

$$PI=\frac{\text{น้ำหนัก(กก.)}}{\text{ส่วนสูง(ม.)}^{3}} = \frac{72.57}{1.78^{3}} = 12.87 \frac{กก.}{ม.^{3}}$$